BARATHRUM

BARATHRUM

locus profundus et tenebricosus in Attica, in quod facinorosos praecipitârunt. in hoc puteo multi erant uncini, alii sursum alii deorsum surrecti, in quem Phryga Deorum Matris tamquam furiosum demiserunt, quod indicâssett Deam ad filiam inquirendam venire. Dea vero hôc facinore irritata sterilitatem regioni immisit. Quare Athenienses causâ ex oraculo cognitâ hiatum sive labem obruervut ac Deam sacrificiis placârunt. Alii nomen esse loci aiunt in Aegypto profundissimi. Est et generale nomen, apud Graccos pro quovis loco cavo et profundo. Hôc etiam nomine appellantur terrae cavitates, quae fluvios hauriunt aliis in locis emerauros. Transfertur quoque ad alia. Martialis Barathrum femineum, pro locis muliebribus dixit l. 3. Epigr. 81. v. 1. Idem Stomachi imum hiatum Barathrum appellavit, l. 1. Epigr. 88. v. 4.

Extremo ructus si venit a Barathro.

Horatius de lurcone et voraci l. 1. Ep. 15. v. 31.

Pernicies, et tempestas, barathrumque macelli,

Quicquid quaesierat, ventri donabat avaro.

Ponitur et pro meretrice. Plautus in Bacchidibus, Actu 1. sc. 2. v. 44.

O barathrum ubi nunc es? ut ego Te nsurpem libens!

Barathrum, inquit Festus, Graeci appellant locum praecipitem, unde emergi non possit, additque venire a Βαςθὺς prosundus, nisi Βαρύς ibi legendum. Ridicule vero Isidorus l. 54. c. 9. ubi barathro Latinum etymon assignat, ac dici putat, quasi voratrum. Nec multô melius Cael. Rhodig. l. 17. c. 9. a Βαίνειν scil. ab eundo, nempe quia, ex eius mente, proprie ita dicantur catarractae ob aquarum ingressum. Quanto verisimilius doctiss. Martinius a Chaldaeis esse putat, quibus ber puteus est et athar lacus, quippe Ionibus dicitur Βέρεςθρον quod Hesychius exponit κοίλωμα καταχςθόνιον. Nic. Lloydius. Vide Suidam, in Βάραςθρον, ut et infra Caeadas.